In Umbrië leven en werken we van begin maart tot eind november grotendeels buitenshuis. Daarna zakt de temperatuur, begint de regenperiode, waardoor het minder aangenaam buiten is. Om die periode gezellig door te brengen hebben we met vrienden bedacht, regelmatig samen te eten. Vaak doen we ook een kookworkshop en eten daarna al het lekkers gezamenlijk op

Ik zal je even aan een aantal van mijn vrienden voorstellen, omdat ze regelmatig in mijn verhalen zullen terugkeren:

Marion, Duitse van origine en opgegroeid in Zuid-Afrika. Na terugkeer in Duitsland ontmoet ze Nino, een Italiaan uit Mestre bij Venetië. Nino is, zoals zo velen in de zestiger jaren, als gastarbeider in Duitsland gaan werken. Als Marion 17 jaar is trouwen ze. Nu bijna 50 jaar later, zijn ze nog steeds bij elkaar en wonen ze al ruim 20 jaar in Umbrië.

Lola, Italiaanse geboren in de provincie Viterbo, getrouwd met een slager uit Bettona. Lola heeft jarenlang een modezaak gerund in het dorp. Inmiddels is ze weduwe en woont ze, samen met haar dochter en zoon, die beide gescheiden zijn, en kleinzoon in een gigantisch groot en mooi huis net buiten Bettona.

Antoinietta, ook weduwe, woont in een van de huisjes, die bij het Agriturismo van de familie horen. Haar ouders zijn als gast arbeiders in Wallonië gaan werken en Antoinietta spreekt daardoor ook vloeiend Frans.

Martina en Giorgio. Giorgio is een beroemdheid, ooit was hij pianist van het RAI-orkest en begeleidde hij beroemde zangers en zangeressen, zoals bijv. Maria Callas. Hij heeft artritis, waardoor hij niet meer kan spelen, zoals hij graag zou willen. Toch speelt hij dagelijks zijn toonladders en favoriete stukken, maar optreden, dat wil hij niet meer. In het dorp wordt hij vaak met “Maestro” aangesproken. Martina komt uit Guarcino, een dorpje in de provincie Frosinone ten zuidoosten van Rome. Haar vader woont daar nog steeds, hij is al over de 100 jaar; sinds kort heeft hij een kamer bij de “sorelle”, de nonnen. Dagelijks om 21.00 belt ze hem om de te horen hoe de dag verlopen is. Meestal als ik haar zie toont ze me de nieuwste foto's of filmpjes van kleindochter Emma, haar grote trots.

Gudrun is Zweedse, zij woont het dichtst bij mijn huis. Benito, haar man maakte prachtige mozaïek vloeren en wanden. Is ooit voor een klus van 2 maanden in Zweden gaan werken en is er 32 jaar gebleven. Hij is gestorven vlak, voordat ik hier ben komen wonen. Ze woont nu bij haar dochter, schoonzoon en kleinkinderen in een van de huizen, die Benito hier gebouwd heeft.

Irene heeft jaren op de luchthaven Fiumicino gewerkt, na haar pensioen heeft ze met haar man, het huis gekocht, waar Gudrun en Benito jaren gewoond hebben. Irene komt oorspronkelijk uit Chili. Nadat ze hier is komen wonen, heeft ze allerlei keramiek cursussen gevolgd en maakt ze allerlei gebruiks- of siervoorwerpen, die ze af en toe ook op een braderie te koop aanbiedt.

Luana en Maurizio zijn er dit keer niet bij. Luana belde gistermiddag af, haar zieke vader is overleden. Luana is sinds zeer kort met vervroegd pensioen. Ze heeft jaren lang als laborant gewerkt, het laatst in het ziekenhuis van Assisi, waar ze belangrijk onderzoek heeft gedaan. Ze heeft de aflopen tijd een zware tijd achter de rug met borst kanker. Ze staat nog steeds onder controle, maar is nu “schoon”. Maurizio is al langer met pensioen, hij was ambtenaar bij de provincie.

Je leest het een divers groepje, allemaal op leeftijd, waarvan ik de een na jongste ben.

Als je in Italië uitgenodigd wordt, neem je niet, zoals in Nederland, een bosje bloemen mee voor de gastvrouw, maar meestal iets lekkers, vaak zelfgemaakt. Ik heb vandaag een focaccia, een plat brood, gebakken. Ik haal Gudrun op en wij rijden samen naar het huis van Nino en Marion.

Er ligt hier en daar nog wat sneeuw naast de weg, restant van de afgelopen week. De temperatuur is net boven het vriespunt. Binnen brand de open haard, die ook de cv. verwarmd, het is er lekker warm. Ook de andere genodigden arriveren. Nino schenkt een prosecco in en wij klinken op de dag en op de vriendschap.

De meegebrachte lekkernijen worden op tafel gezet en wij genieten ervan. Als hoofdmaaltijd serveren Marion en Nino, ook hij is een goede kok, een typisch Duits gerecht: Sauerkraut met verschillende Duitse worstsoorten, rodekool en aardappels uit de oven.

Lekker eten en goed gezelschap, zo gaat de winter sneller voorbij.